Τὸ ἀπολωλὸς μαυροπούλι…

Ἡ λέξι «ἀπολωλός» μᾶς εἶναι γνωστή ἀπό τήν φράσι «ἀπολωλός πρόβατο». Ἡ γιαγιά Ἀνθοῦσα ἔλεγε μετά συναισθήσεως «ἐγώ εἶμαι ἀπολωλόν πρόβα». Μᾶς εἶναι πάλι γνωστή κι ἀπό τήν φράσι «αὐτός εἶναι ἀπολωλός…», πού λέγεται γιά κάποιον πού πῆρε τόν στραβόδρομο στή ζωή του.

Ὅμως ἡ φράσι «Τό ἀπολωλός μαυροπούλι…» εἶναι φτιαχτή γιά τόν λόγο πού θά ἐξηγήσω. Μπαίνοντας ἡ ἄνοιξι καταφθάνουν στά κεραμίδια τῆς Μονῆς κοπάδια μαυροπούλια. Εἶναι ὁ καιρός τους. Θά γεννήσουν καί θά κλωσήσουν τά αὐγά τους κι ἀφοῦ ἐκπαιδεύσουν τούς νεοσσούς των θά φύγουν μαζί τους γιά ἄλλον προορισμό. Ἀναλαμβάνουν πολλήν ἐργασία σαὐτό τό διάστημα καί ἰδίως μετά τήν ἐκκόλαψι γιά τό μεγάλωμα τῶν μικρῶν τους. Ὑπέροχα!

Κατά καιρούς κάποια ξεγελιοῦνται καί εἰσέρχονται πρός ἐξερεύνησι στή μοναδική καμινάδα τοῦ κτιρίου. Ὅμως ἐδῶ παραμονεύη ὁ θάνατος. Διότι ναί μέν εἰσέρχονται μέ ἄνεσι, ἀλλά εἶναι δύσκολο μέχρι ἀκατόρθωτο, γιά νά ξαναβγοῦν πάλι στό φῶς. Ἡ καμινάδα, ἐπειδή εἶναι γυαλιστερή ἀπό μέσα, δέν τά ἐπιτρέπει νά σκαλώσουν τά νύχια τους καί νά ἀνεβοῦν στήν ἔξοδό της. Γιαὐτό πετώντας καί ξαναπετώντας στή στενωσιά τῆς καμινάδας καταπονοῦνται μέ ἀποτέλεσμα νά παραδοθοῦν καί νά τελειώσουν τόν βίο τους ἀδόξως στό ἀδιέξοδό της.

Τίς μέρες αὐτές συνέβη πάλι τό περιγραφέν γεγονός. Μόνο πού τή φορά αὐτή ἀκούγοντας τίς ἀπέλπιδες προσπάθειες νά φτεροκοποῦν στή λαμαρινένια καμινάδα εἶπα νά βοηθήσω. Ἀνέβηκα στή σκεπή τοῦ κτιρίου μας, πῆγα στήν καμινάδα κι ἔρριξα μέσα περί τά πέντε μέτρα σχοινί μέ κόμπους, ὥστε νά φθάση μέχρι τόν πάτο τῆς καμινάδας. Τελικά οἱ ἀρκετές προσπάθειές μου ἀπέβησαν μάταιες. Δέν πέτυχα τίποτε. Σίγουρα τό σχοινί θά ἀκούμπησε καί πάνω στό παγιδευθέν μαυροπούλι. Τοῦ φώναζα κιόλας πιάσε τό σχοινί τῆς σωτηρίας σου, βρέ χαζοπούλι, ἀλλά δέν καταλάβαινε τή γλῶσσα μου. Τί νά σκεφτόταν τάχα, ὅταν τό σχοινί περνοῦσε μπροστά του, πάνω του, δίπλα του ἢ χάϊδευε τό κεφαλάκι ἢ τά φτερά του; Τά λόγια μου πῶς τάχα νά τά ἄκουγε; Ἴσως νά μέ ἔβρισε κιόλας πού τό ἐνοχλοῦσα μέ τό σχοινί καί μέ τά λόγια μου;…

Μετά ἀπό ὅλο αὐτό τό πραγματικό σκηνικό ἔκαμα τήν ἀναγωγή μου στά ἡμέτερα, στά ἀνθρώπινα. Ἂς θεωρήσουμε, εἶπα, τόν ἐπίγειο βίο μας ὡς μία καμινάδα, κι ἂς ἔχη καί τόσα φῶτα… Δέν διαφέρει καί πολύ. Σαὐτήν κινούμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Σταυρώσεως καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας, αἰωροῦνται στήν καμινάδα μας τά λόγια Του σάν σωστικά σχοινιά. Κράζει δέ κιόλας διά στόματος τῶν ἀποστόλων καί κηρύκων του «Τέκνον…, ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς…» (Α’ Τιμόθεο 6,12). Πιάσε τό σχοινί, πού θά σέ βγάλη στήν αἰώνια ζωή…

Εἴθε ὅλα τά μαυροπούλια παγκοσμίως νά πιάνουν τήν σωστική ἀλήθεια τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου καί τό ἀποτέλεσμα νά εἶναι γιά ὅλους χαρά αἰώνια. Ἀμήν.

 

Τρίτη Ε’ ἑβδομάδος Νηστειῶν 9.4.2019

 ἀρ.νι.μα.



Κέντρο Προτιμήσεων Απορρήτου

Necessary

Advertising

Analytics

Other

Για να σας εξασφαλίσουμε μια κορυφαία εμπειρία, χρησιμοποιούμε cookies στον ιστότοπό μας. Κάντε κλικ στην επιλογή "Αποδοχή" για να συνεχίσετε ή "Ρυθμίσεις απορρήτου" για να δείτε λεπτομερείς περιγραφές των cookies ή να επιλέξετε ποια θα αποδεχθείτε.

Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε κάποιον ιστότοπο, μπορεί να αποθηκεύσει ή να ανακτήσει πληροφορίες στο πρόγραμμα περιήγησής σας, κυρίως με τη μορφή cookie. Ελέγξτε τις προσωπικές σας υπηρεσίες cookie εδώ.

Αυτά τα cookies είναι απαραίτητα για να λειτουργήσει ο ιστότοπος και δεν μπορεί να απενεργοποιηθεί στα συστήματά μας.


Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες